Uszkodzenia

Afazja powstaje w wyniku uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.

Najczęściej uszkodzenie powstaje w wyniku:

• urazu czaszkowo -mózgowego,

• udaru mózgu,

• procesu ekspansywnego,

 procesu neurodegeneracyjnego.

 

Współcześnie wiemy, że zaburzenia mowy nie powstają tylko i wyłącznie po zniszczeniu tzw. "ośrodków mowy" – tkanki nerwowej w określonej części kory mózgu na powierzchni lewej półkuli.

Afazja może powstać także w wyniku uszkodzenia prawej półkuli, struktur podkorowych i wzgórza, jak

   i włókien nerwowych łączących "ośrodki mowy"

  z innymi okolicami kory mózgu, bądź ze strukturami podkorowymi i wzgórzem.

Afazja nie jest wynikiem niedowładu, paraliżu, czy niedoczulicy mięśni artykulacyjnych narządu mowy (tj. mięśni krtani, języka, podniebienia, ust itp.). Zaburzenia takie, jak też zaburzenia mowy wywołane uszkodzeniem móżdżku i obwodowego układu nerwowego zaliczane są do dyzartrii.

 Afazja nie jest więc zaburzeniem w zakresie kontroli motorycznej mięśni aparatu artykulacyjnego, ani zaburzeniem percepcji słuchowej jako takiej – dotyczy bezpośrednio funkcji językowych.

Do najczęstszych przyczyn uszkodzenia mózgu powodujących afazję należą:

- udary mózgowe,

- urazy mózgowe,

- urazy czaszki,

- nowotwory oraz ropnie.

  Uszkodzenia mogą mieć charakter ogniskowy, jeśli dotyczą tylko pewnych ograniczonych części, lub rozlany, gdy obejmują bardziej rozległą przestrzeń.