Zaburzenia współwystępujące z afazją

Zaburzenia mogą mieć charakter trwały jako skutek nieodwracalnych zmian morfologicznych w strukturach nerwowych. Każdemu uszkodzeniu mózgu towarzyszą również zmiany neurodynamiczne spowodowane wzmożonym ciśnieniem śródczaszkowym, obrzękiem czy zaburzeniom w krwioobiegu.

Uszkodzenie mózgu może wywołać zaburzenia mowy, ale również deficyty innych funkcji poznawczych:

- zaburzenia pamięci, uczuć, procesów myślowych,

- zaburzenia ruchowe w formie niedowładów i porażeń jednej połowy ciała;

- zaburzenia ruchów bardziej złożonych (apraksja);

- zaburzenia w analizie bodźców zewnętrznych (agnozje: -wzrokowe, słuchowe i inne); 

- zaburzenia czucia (dotyku, bólu 

temperatury);

- zaburzenia orientacji przestrzennej, orientacji we -własnym ciele;

- zaburzenia w pisaniu i czytaniu (agrafia i aleksja);

- zaburzenia w operowaniu liczbami 

(akalkulia).

                                                                      

Dobra znajomość wymienionych 

zaburzeń i umiejętność ich rozpoznawania  jest ważna, ponieważ 

mogą one towarzyszyć zaburzeniom mowy.